Przed dzieckiem, które przeszło leczenie onkologiczne i przed jego rodziną stoi kolejne wyzwanie – powrót do szkoły, grupy rówieśniczej, do dawnych zajęć. Okres pełen wątpliwości i pytań – jak mnie przyjmą, czy zostanę zaakceptowany? To też życiowy egzamin na trwałość przyjaźni sprzed choroby.
W ramach kampanii przygotowaliśmy trzy animacje. Każdy z filmów opowiada inną historię dziecka chorego na nowotwór. Szczególną uwagę zwracamy na relacje z rówieśnikami, które dla chorych dzieci bywają źródłem ogromnego wsparcia, ale nieraz – przez brak wiedzy, jak się zachować – powodują dodatkowe trudności emocjonalne.
Chciałabym, aby te filmiki spowodowały rozmowę i dyskusję na temat trudnych emocji, z jakimi muszą radzić sobie dzieci, które zostały wyrwane na pewien czas, przez chorobę, ze swojego środowiska. Tak naprawdę animacje dotyczą bardzo uniwersalnych spraw. Mówią o strachu i samotności chorych dzieci. O tym, jak bardzo potrzebują kolegów i normalnej reakcji otoczenia… Pokazane historie poruszają problem, ale nie dają gotowych odpowiedzi, zachęcają za to do refleksji i rozmowy – mówi pomysłodawczyni akcji i członek Zarządu Fundacji, Emilia Kotarska.
Animacje zostaną wykorzystane podczas warsztatów dla nauczycieli i podczas zajęć z dziećmi. W ramach kampanii zarówno chore dzieci, jak i ich rodzice mogą także otrzymać pomoc psychoonkologa. Zachęcamy do kontaktu: tel. 22 834 06 74, email: fundacja@fundacja.net.
Historia Zosi to historia wielu dzieci. Strach, niepewność, brak wiary w siebie po ciężkiej walce, a dzieci po chorobie nowotworowej czeka kolejna walka — walka o powrót do wcześniejszego życia. Na tym etapie najważniejsza jest bliskość drugiego człowieka, której czasami niestety brakuje. Pamiętajmy, że chorzy dalej są tymi, kim byli wcześniej. Dalej czują, marzą, mają nadzieję i tylko dzięki nam mogą w pełni wrócić do stanu sprzed choroby.
Marta Rusek, psychoonkolog z Warszawskiego Centrum Psychoonkologii, podkreśla że obecność zaufanego przyjaciela pozwala na budowanie poczucia bezpieczeństwa.
Towarzyszenie w powrocie do zdrowia jest równie ważne jak obecność podczas chorowania i leczenia. Rozwścieczony potwór w brzuchu bohaterki może symbolizować zarówno szalejącą chorobę, jak i emocje takie jak lęk, przerażenie, smutek, rozpacz. Bądź przy mnie – zdaje się mówić bohaterka tej animacji.
Źródło: Fundacja Pomocy Dzieciom z Chorobą Nowotworową
1. „Wciąż jestem tym, kim byłam”
Agata Buzek opowiada jako Zosia czego potrzebuje chore dziecko: wsparcia osób bliskich i przyjaciół, zwierzenia się im ze swojego strachu i obaw.
2. “Myślałem, że nikt nie przyjdzie”
Historia Wojtka opowiedziana głosem Jerzego Struhra, mówi o lęku przed społecznym wykluczeniem.
3. “On nie wiedział, jak się zachować”
Chory Jaś (głosu użycza Cyber Marian) spotyka się z niezrozumieniem, bo wiele osób nie wie, jak rozmawiać z osobą chorą, jak okazać wsparcie, boi się “zarazić” i woli unikać z nią kontaktów.