Pierwszy raz Marta zachorowała mając 10 lat, w roku 2014. Nawrót choroby nastąpił, gdy była w liceum. To był trudny czas, nastąpiły przerzuty do płuc, nie powiodła się wymiana endoprotezy. Konieczna była amputacja trzech palców, a mimo to pojawiły się stany zapalne, martwice, organizm wyniszczał się, noga była źródłem bólu. Ulga przyszła po amputacji.
Ampfutbol znalazł mnie bardzo szybko. Napisał do mnie Łukasz Matusik, koordynator kadry kobiet, który dowiedział się o mnie, gdy usłyszał o mojej zbiórce internetowej na protezę. To było 3 lata temu. Amputację miałam w lutym, a w lipcu już byłam na pierwszym zgrupowaniu Kadry Narodowej. Bardzo jestem z tego dumna.
Marty codziennością jest sport i częste wyjazdy. Otwarta walizka czeka na kolejną podróż na rozgrywki, zgrupowanie lub trening. Ampfutbol dał jej nowe przyjaźnie i ogrom radości.
O niezwyklej sile walki Marty i jej przygodzie ze sportem przeczytasz w naszym wywiadzie.
W styczniu 2006 rozpoznano u Oskara guza mózgu. Początkowo poddany został dwóm operacjom na Oddziale Neurochirurgii GCZD w Katowicach. Następnie przeszedł 12 cykli chemioterapii na Oddziale Onkologii i Hematologii w tym samym szpitalu. Nastąpiła całkowita remisja. Niestety, w 2010 stwierdzono u Oskara wznowę, czego skutkiem była trzecia operacja i radioterapia. Leczenie okazało się skuteczne i swoją onkohistorię chłopiec zakończył szczęśliwie w wieku 11 lat.
„W trakcie choroby mega jarała mnie policja. Kochałem jak mama czytała mi Franklina. Myślę, że nie odbiegałem wtedy zainteresowaniami od pozostałych dzieci.”
Aktualnie Oskar pracuje zawodowo i działa jako wolontariusz, odwiedzając chore dzieci na oddziałach, dając im uśmiech i nadzieję. Studiował socjologię, a jego zainteresowania to muzyka klasyczna, podróże i lotnictwo.
Nie wiem czy wiecie, ale Oskar jest także autorem rysunku, który znalazł się na okładce naszego SEGREGATORA ONKORODZICA, który przekazujemy rodzicom dzieci tuż po diagnozie nowotworu. Przeczytaj koniecznie naszą rozmowę z Oskarem i dowiedz się więcej o historii powstania tego rysunku oraz o niezwykle pogodnym podejściu do życia naszego rozmówcy.
Wszystko zaczęło się od niewinnego zapalenia ucha. Później rodzina zauważyła, że Mira coraz więcej śpi, nawet w ciągu dnia. Doszło zmęczenie, brak apetytu i bóle nóg. Mirka przez rok leczyła się na oddziale onkologii dziecięcej obecnego Zespołu Szpitali Miejskich w Chorzowie, a podczas kolejnych dwunastu miesięcy przyjmowała chemioterapię w domu.
Od sierpnia 2015 roku cieszy się zdrowiem i w pełni korzysta z uroków życia: jeździ na rowerze, wędruje po górach, uwielbia pływać, ale przede wszystkim kocha balet! Taniec stał się największą pasją Mirki i wiernym towarzyszem jej życia. Dziewczynka po prostu nie lubi się nudzić i znajduje na nudę wiele sposobów 😉
